VOORLEZEN

Wie is er niet voorgelezen vroeger? De één meer dan de ander, denk ik, maar toch.. Alhoewel, het is vreemd, maar ik kan me niet herinneren, dat ik vroeger voorgelezen ben. Toch was dat vast wel het geval, want er werd thuis heel veel gelezen. Ik heb nog veel kinder- en jeugdboeken, waaronder zo’n 2 meter Witte Raven pockets. Dat waren geliefde cadeautjes.

Zelf heb ik heel veel voorgelezen. W.G. v.d. Hulst schreef zijn boeken volgens mij al voor het voorlezen: al die puntjes… je moest dan wel even rustig aan lezen. Dick Laan stopte in zijn boeken over Pinkeltje heel veel informatie, wel eens iets teveel, voor mijn gevoel. Als Pinkeltje aan het eind van de dag aan de beurt was, moest ik soms bij elke a en o gapen. Piet Prins was erg in trek in de hoogste groepen. Snuf de hond, wie kent hem niet? Een paar weken geleden zat ik in de jury van de voorleeswedstrijden en 1 jongen las een stukje uit de hertaalde versie van Snuf voor. Feest van herkenning tussen alle probleemboeken! (Deze jongen heeft trouwens niet gewonnen, het ging om het voorlezen, niet om het verhaal). Later kwamen Chris en Jorieke aan de beurt. De hele serie is wel langs gekomen. De kinderen mochten hun favoriete boek meenemen en dan gingen we heel democratisch kiezen, welk boek voorgelezen zou worden. Als er een Chris en Jorieke boek bij was, werd die steevast gekozen. Eerlijk gezegd denk ik, dat ook meespeelde, dat ikzelf die boeken leuk vond (en vind). Bert Wiersema heeft het stokje van Piet Prins overgenomen.

Voorlezen schept een vertrouwde, gezellige sfeer. Het is een rustpunt. Samen genieten. Daarom stelde ik ook altijd een eis: het boek mag leuk, grappig, spannend zijn, maar je moet niet wakker liggen van de problemen. Boeken van Carry Slee, bijvoorbeeld, heb ik bijna niet voorgelezen. Zij heeft meer mooie boeken geschreven, maar er komt bijna altijd een groot probleem aan de orde. Niks mis mee, maar niet in de voorleestijd.

Die problemen kwamen wel aan de orde n.a.v. een Bijbelverhaal, bijvoorbeeld. We hebben wat afgepraat na zo’n verhaal! Van het een kwam het ander en vaak wist ik niet meer, waar we begonnen. Hoe kom je nou n.a.v. een verhaal over David uit bij Obama? Ik weet het niet meer, maar het gebeurde wel. Van die gesprekken heb ik altijd genoten. De kinderen ook, al vonden ze het ook niet verkeerd, dat de tijd voor rekenen dan korter was…

Nu moet ik opeens weer denken aan de tijd in Zuid-Afrika: Daar woonde ik met een collega in hetzelfde huis. Als we ’s middag thuiskwamen, ging ik even op bed liggen en zij las dan voor uit  “In de ban van de ring”. Vond ze leuk. Ik sliep al na een halve bladzij. Het boeide me dus blijkbaar niet.

Kan ik nu nog staande houden, dat voorlezen fijn is?

Jawel hoor, als je het goede boek maar kiest. Dat geldt voor alle leeftijden.