IJSVRIJ-eis  2 maart 2018

IJsvrij, dat woord klonk weer, deze week. Vroeger  kregen we dat wel eens. Zomaar opeens een middagje vrij om te schaatsen. Met een hele groep klasgenoten gingen we naar de Looiersgracht. Daar was een baan geveegd (er lag in mijn herinnering ook altijd sneeuw) en het was er een gezellige drukte. Ik zie me nog op die houtjes stuntelen, ik stond er meer naast dan op, maar ik zou noren krijgen als ik het goed kon. Helaas is het nooit zover gekomen. Dat spijt me nog steeds, want het lijkt me heerlijk om goed te kunnen schaatsen.

IJsvrij kennen we nu niet meer. Toen ik zelf voor de klas stond, is het afgeschaft, geloof ik. Maar we hebben er wel iets op gevonden: Met de hele school naar een vijver of gracht in de buurt. De kleintjes met de slee en wie schaatsen kon, reed de Elfstedentocht. Als je genoeg stempels had, kreeg je een kruisje. Ouders zorgden voor warme chocolademelk en iedereen genoot! Sport, sociale vorming, crea, al die vakken kwamen aan de orde (de kinderen maakten zelf de kruisjes) en zo had je geen ijsvrij, maar wel ijsplezier. Ik weet niet, hoe ze dat nu doen, maar ik kan het aanbevelen!

Gisteren hoorde ik iemand de vraag stellen, of bedrijven hun mensen geen ijsvrij konden geven. Daar kwamen uiteraard direct de nodige reacties op, zo gaat dat tegenwoordig. Vroeger gingen de mensen in de bouw in de vorstverlet, dat herinner ik me nog wel. Of mijn vader daar nu zo blij mee was, weet ik niet. Ik denk, dat het alleen maar geld kostte. Nu moeten de werkgevers zelf besluiten, of ze hun mensen vrij geven. Het lijkt me geen pretje om met deze temperatuur buiten te moeten werken. Maar vrij geven om te schaatsen gaat me wat te ver. Daar zijn toch snipperdagen voor? Of misschien iets voor een teambuildingssessie...

Ik heb me wel verbaasd over de problemen, die dit koude weer opleveren in de Oostvaardersplassen. Medelijden met de hongerlijdende dieren leiden tot doodsbedreigingen. Dat geloof je toch niet? Bijvoederen van de dieren is verboden, maar daar trekken sommigen zich niets van aan en doen het toch. Boswachters worden met de dood bedreigd en nu mag het opeens wel. De veiligheid van de mensen staat voorop, natuurlijk. Maar wie haalt het in zijn hoofd om ijskoud met moord te dreigen? En de dieren? Ik ga ervan uit, dat de deskundigen goed weten, wat ze wel of niet moeten doen.

Laten we genieten van het weer: de zon schijnt volop, wie schaatsen kan, kan zijn hart ophalen.

IJsvrij-eis? Nee, ijskoud genieten!