Wat  weer een heerlijk zonnige dag vandaag! De deur weer open, de tuinstoelen klaar voor gebruik! Fantastisch. Ook gisteren was het een stralende dag. De derde zondag zonder de gewone kerkdiensten, maar wel online.

":Applaus voor Jezus", had Harrie, onze dominee, als titel voor zijn preek gekozen. Toen ik dat las een paar dagen van tevoren, moest ik wel even nadenken: applaus, klappen voor Jezus? Is dat niet profaan? Klappen doe je voor iemand, die je bewondert om zijn/haar prestaties. Voor sporters, bijvoorbeeld.

Tegenwoordig hoor je ook vaak applaus tijdens begrafenissen. Een eerbetoon aan de overledene. dat kan, dat mag, maar ik heb er moeite mee., ik denk niet, dat ik dat zal doen.

Klappen doen we ook voor alle mensen, die zich voor meer dan 100% inzetten om het coronavirus te lijf te gaan en daar doe ik aan mee. Zij verdienen deze morele steun. Wat een gedrevenheid zie je, als je kijkt naar "frontberichten". Fysiek leveren zij topprestaties, maar ook mentaal. Zij begeleiden stervenden, als er geen familie bij mag zijn. Zij hebben vaak ook een gezin en moeten waken voor besmetting. Grote zorg en betrokkenheid zag ik gisteravond bij de directeur van de raad van intensivisten (ik had nog nooit van dat woord gehoord): "Help ons! Denk na over je levensverwachting. De intensivisten moeten misschien straks keuzes maken : Wie moet wel en wie moet niet behandeld worden?"

Veel om over te praten, na te denken. Dat is niet verkeerd, integendeel! We ervaren nu weer, dat we niet alles in de hand hebben. Dat gevoel was er wel toen de economie weer aantrok. Minder werklozen, meer banen. Maar een virus in China heeft de hele wereld op zijn kop gezet. Veel sterker nog dan bij de ebolacrisis. Eerlijk gezegd herinner ik me daar niet veel meer van. Je vergeet zo snel. 

Deze crisis heeft voor heel veel mensen grote gevolgen.

Ik ben bevoorrecht, dat realiseer ik me heel goed. Ik hoef me geen zorgen te maken over de toekomst: Ik geniet van mijn  pensioen en als daarop gekort moet worden door deze crisis: Het zij zo. 

Het is de tijd voor Pasen. In de tijd, dat ik in het onderwijs werkte, vond ik de Bijbelverhalen, die ik dan mocht vertellen, elk jaar weer heel indrukwekkend. Hopelijk heb ik dat een beetje over kunnen brengen op de kinderen. Wie heeft er meer geleden dan Jezus? En allemaal voor ons! Ja, grote dankbaarheid daarvoor is op zijn plaats. Zo je wilt: applaus!

Nog even dit: Ik heb geen idee, wie mijn berichtjes lezen, maar volgens de statistieken zijn dat er best veel. In Nederland, Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Australië, Canada... Graag nodig ik iedereen uit om te reageren. Al is het maar met "wat een onzin". Liever natuurlijk positief.