Tjongejonge(n)

Sire heeft een actie gestart. Met spotjes wordt de aandacht gevraagd voor de jongens. Zij worden belemmerd in hun ontwikkeling door allerlei regeltjes van de opvoeders, zegt Sire. Dit was nieuw voor mij, ik vind het heel interessant om eens over door te denken.

Volgens Sire zijn jongens doeners, zij behalen de beste resultaten, als ze ontdekkend bezig zijn, risico’s nemen, al doende ervaren wat kan en wat niet kan. Ouders en andere opvoeders zien dat met lede ogen aan en proberen de gevaren te voorkomen door allerlei regels te stellen. Zij doen dat om ongelukken te voorkomen. Met de beste bedoelingen dus.

Ik speelde vroeger meestal met jongens. 2 broers boven mij, 1 jonger dan ik. 2 neven die naast ons woonden. Ik heb wel leren vechten. Ik was stevig gebouwd, om het maar eens eufemistisch te zeggen, ik kon hen fysiek wel aan. Soms was dat handig, meestal niet nodig. Ik was het enige meisje in deze setting. Ik heb nooit gemerkt dat die jongens meer beperkingen werden opgelegd. We speelden gewoon en maakten ruzie op zijn tijd. Gewoon heel gewoon.

Als ik terugdenk aan mijn tijd als leerkracht in het basisonderwijs moet ik lachen. Ik behandelde jongens wel anders dan meisjes, geloof ik. Als een meisje bij me kwam nadat ze was gevallen en zei: “ik heb bloed”, reageerde ik soms met “Dat heb ik ook”. Als een jongen bij me kwam zei ik soms “Zal ik er een kusje opgeven?” Dat meisje en die jongen keken me dan eerst verbaasd aan en moesten daarna lachen. Het leed was gauw geleden. Dat waren situaties die niet ernstig waren, in andere situaties reageerde ik natuurlijk anders.

Heb ik jongens meer gestraft dan meisjes? Dat geloof ik niet. Ik heb altijd veel moeite gehad om een goede straf te bedenken. Strafregels vond en vind ik zinloos. Ik heb er al eens eerder over geschreven.

Elk kind gaat wel eens over de grens. Dat hoort bij hun ontwikkeling, daar leren ze van.

Mijn hart heeft diverse keren even stilgestaan als ik een gevaarlijke situatie zag. Op het plein, maar ook thuis.

Op het plein, als een paar kinderen bijna tegen elkaar botsten of als een kind op het klimtoestel gevaarlijke dingen deed.

Thuis, als zo’n kindje op een haar na de punt van de tafel miste. Een tijdje geleden nog, toen Thomas op een klimrek allerlei toeren deed. Ik zat naast Having op een bankje toe te kijken. Ik wilde ingrijpen, maar hij zei, dat Thomas het zelf wel oploste. Dat was ook zo.

Niet te bang zijn, laat ze maar proberen. Dat geldt voor jongens en voor meisjes. Ongelukjes horen erbij.

De tijd dat jongens met auto’s moesten spelen en meisjes met poppen is al lang voorbij. Jongens mogen zich nu ook terugtrekken met een boek en meisjes mogen zich uitleven in het voetballen. Waarom ook niet?

Ik vraag me af waarom Sire nu deze actie start. Misschien omdat kinderen te weinig buitenspelen. Buitenspelen is heel belangrijk, dat vind ik ook. De televisie, PlayStation, tablet.. laat ze in deze zomertijd maar uit.

Ik kan er nog veel meer over zeggen, maar voor deze blog is het genoeg.

Tjongejonge! Ik ga nu eerst maar eens buitenspelen in mijn tuin, of me even terugtrekken met een boek. Kan ook.