Aboutaleb

Burgemeester van Rotterdam. Van allochtone afkomst. Nederlander. Charisma heeft hij, zonder twijfel. Zijn toespraak na CharleyHebdo maakte veel indruk. Hij zei het ronduit :”Als het je hier niet bevalt rot je maar op”. Geen ambtelijke taal, maar wel duidelijk.

Nu komt een aantal burgemeesters een beroep op hem doen om lijsttrekker te worden. Dat is al eerder aan de orde geweest. Hij wil geen concurrentiestrijd met Samson. Die heeft hij altijd gesteund en dat wil hij zo houden. Dat verdient respect. Ik heb een interview met hem gezien, waar hij dingen zei, waar ik van schrok: hij wil niet, dat zijn dochters een relatie aangaan met een niet-islamitische man. Dat mag hij hopen, willen. Veel christelijke ouders zullen niet willen, hopen,  dat hun zonen of dochters relaties aanknopen met andersdenkenden. Maar wat, als dat wel gebeurt? Daar kreeg ik geen antwoord op in die uitzending. Jammer.

Ik heb er wel over nagedacht. Waarom heeft hij zoveel steun, aanhang. Waarom wordt er nu zoveel druk op hem uitgeoefend?

Hij is iemand, die voor zijn mening durft uit te komen. Dat waardeer ik. Maar die druk, die die burgemeesters nu uitoefenen kan ik niet waarderen. Enkele weken terug nam een van de ouderlingen na de kerkdienst het woord. Iedereen had zin in koffie, maar goed, nog maar even luisteren. Deze ouderling vroeg om een scriba. Hij hield een duidelijk betoog. Ik kreeg een schuldgevoel. Ik heb er de tijd voor, kan dit ook wel, maar ik wil dit niet meer. Ik heb dat werk veel jaren gedaan, maar nu even niet meer.

Wat ik wil zeggen: zoveel druk op mensen leggen, ze bijna dwingen om dingen te doen, die ze niet willen/kunnen. Dat werkt niet positief. Een brief van burgemeesters, een toespraak van een ouderling , voor mij werken die negatief. Ik doe het niet. Aboutaleb moet voor zichzelf beslissen, maar die druk die nu op hem wordt gelegd, vind ik buitensporig. Hij moet doen, wat hij echt wil en kan. Je ego wordt heel snel gestreeld, maar dat is slechts tijdelijk. Je wordt even snel af geserveerd.  Het moet van binnen uit komen. Intrinsieke motivatie.

Ik vraag me af, of die burgemeesters vooraf contact gehad hebben met Aboutaleb. Dan wordt het weer anders. In de politiek weet je nooit precies, hoe de knikkers rollen. Volgens mij moet je daar in allerlei kronkels denken. Elk woord kan anders opgevat worden. Dat verklaar je later dan weer met een stroom van woorden, die in feite niets zeggen.

Ik houd van duidelijkheid. Recht toe, recht aan. Nee, geen politiek voor mij, al volg ik alles wel. Ik wens Aboutaleb veel sterkte!