17 januari 2021 Vlokdown, Lockdown Heftige tijden

Gisteravond en -nacht was er een vlokdown. Dat woord heb ik niet bedacht, maar las ik in de Stentor. Vanmorgen keek ik vol verwachting naar buiten, maar het viel een beetje tegen, zoals op de foto te zien is. Helaas, geen dik pak, maar een klein beetje sneeuw. Meer kon ik er niet van maken, maar het blijft mooi.

Het zijn echt heftige tijden! De eerste weken van 2021 zijn alweer voorbij en wat is er veel gebeurd! Eigenlijk te veel om op te noemen, maar een paar zaken wil ik toch beschrijven.

Het vaccin is er en het is al vele keren ingespoten in bereidwillige armen. Het woord fascinerend vind ik daarbij wel passend en ook leuk: ze klinken zoveel als elkaar. (Deze constructie is niet helemaal goed, geloof ik, maar wel duidelijk). Toch moeten we nog even doorbijten in de lockdown: de avondklok dreigt. De maatregelen moeten nog strenger om alles onder controle te krijgen. Het lastige voor de regering is, dat iedereen er zich mee bemoeit en een eigen mening heeft. Ik heb niets te klagen, dus houd ik mijn mond.

En dan is de regering ook nog eens gevallen en is dus nu demissionair. Alhoewel, wat de coronacrisis betreft is het kabinet nog wel missionair. Dat woord kende ik in dit verband nog niet, ik denk bij dat woord aan de zending. Het zal wel zoiets betekenen als dienstbaar, behulpzaam. Dat klinkt nogal wrang, als je bedenkt welke ellende er over zoveel gezinnen is uitgestort door de toelagen toestand. Ik wist, dat er heel schrijnende gevallen zijn, maar de laatste dagen dringt het pas echt tot mij door, hoe vreselijk veel gezinnen eraan toe zijn. Directe hulp van een heel missionaire regering is dringend nodig!

En dan is er ook nog Trump. Washington is een vesting deze dagen voor de inauguratie van Biden. Al die haat, agressie, wapens en opruiende taal baren me zorgen. Wat kan hij deze laatste dagen van zijn termijn nog uitspoken? Ik dacht, dat ik niet veel meer over Trump hoefde te schrijven na zijn verkiezingsnederlaag, maar dat blijkt naïef te zijn. Heel goed, dat er ook in onze kerk voor Biden gebeden is vanmorgen. Hij heeft de Geest nodig.

Is er dan helemaal niets leuks? Ja, toch wel. Ik volg het nieuws op de voet en ben nogal kritisch wat taalgebruik betreft. Ik zie spellingfouten meestal direct en ook de gesproken taal laat me vaak mijn wenkbrauwen fronsen. In de afgelopen dagen heb ik weer het een en ander verzameld: Rutte moet de hand in eigen broekzak steken en niet steeds alles afschuiven. Tja, de regering heeft diepe zakken, maar dat werd niet bedoeld. We moeten het virus achter de hielen zitten. Van mijn NT 2-leerlingen weet ik, dat voorzetsels goed gebruiken heel lastig is, maar achter de hielen en op de vodden zitten kan alleen letterlijk. Ik moest me even achter de oren krabben toen ik de volgende uitspraken hoorde:
We moeten nagaan wat een kind nodig heeft aan behoeften  en We moeten voorkomen dat het nooit weer gebeurt…..

 Met die dingen in het voorhoofd ga ik verder genieten van een boek van Faye Kellerman en muziek van Sander van Marion en Harm Hoeve. En misschien ook nog van Simon and Garfunkel of Boudewijn de Groot, je weet maar nooit.