Achter de voordeur 2

Deze keer ga ik via de zijdeur naar binnen. Niet bij een gewoon huis, maar bij een lelijk fabrieksgebouw. Dat staat op een industrieterrein en ik rijd daar niet om huizen te kijken. Mijn doel is de Voedselbank. Sinds corona help ik daar op vrijdagmorgen. Toen waren er te weinig vrijwilligers en ik ben er blijven hangen. Met plezier, want het is nuttig en gezellig werk.

Via de zijdeur kom ik in een hal en daarin staat een heel aantal producten opgesteld naast een rolbank. Ik verbaas me vaak over die producten: de meeste heb ik nog nooit gekocht, ik ken die vaak niet. De Voedselbank krijgt die aangeboden door diverse leveranciers en hopelijk zijn de cliënten er blij mee. Als ik alles even bekeken heb, loop ik door naar de koffiekamer. Daar zitten de andere vrijwilligers al en als de koffie op is, gaan we aan het werk.

In de loop van de tijd heeft iedereen zo zijn of haar vaste plek aan de lopende band gevonden en dan gaat het ook in sneltreinvaart! De een zet een krat op de band, de anderen vullen dat en de laatste zet de krat op stapels. Binnen een half uur zijn zo’n 150 kratten gevuld met de basisproducten. ‘s Middags kunnen de cliënten de kratten dan aanvullen met groente, fruit, zuivel en brood.

Die groente en dat fruit en brood wordt door ons ook weer apart ingepakt. Afgelopen vrijdag stond ik met een oud-collegadirecteur bij de broodjes. 5 moesten er in een zak. Ik doe er dan gelijk 2 vissen bij. Hij schoot in de lach. Ja, hij was ook directeur van een christelijke school

Daarna pakten we samen de hutspot in: hij de uien, ik de wortels. En ja, dan praten we over wat ons nog steeds bezighoudt: het onderwijs. Het gaat niet goed met het onderwijs in ons land. De cijfers liegen er niet om. Ging het in onze tijd beter? Het ging anders. Niet al die labeltjes, meer rust, niet al die testresultaten, waar je als school op af wordt geregeld. Ik zeg, dat je als je kinderen een afkeer van lezen wilt bijbrengen je dan begrijpend lezen moet geven. Ja, dat vindt hij ook: gebruik de aardrijkskunde en geschiedenisteksten, dan is er context. Mijn mening! En veel voorlezen. We praten nog even door en zijn het wel eens: Deze manier van onderwijs past niet meer bij ons. Jammer, maar helaas..

In de afgelopen tijd heb ik heel veel groente ingepakt. Tijdens het inpakken van de spruitjes maakte ik kennis met een aangetrouwd familielid. Ook het inpakken van witlof is me nu niet meer vreemd. 

Natuurlijk had ik van de Voedselbank gehoord, maar gehoord, daar bleef het bij. Nu weet ik hoeveel werk er door enkele vrijwilligers de hele week door wordt gedaan. Ik ben er maar een paar uur op vrijdag, zij bijna de hele week.  HULDE.