ACHTER DE VOORDEUR

Deze titel dekt de lading  van dit verhaal nog niet echt, maar dat wordt in volgende blogs wel duidelijk.

Al heel jong vond ik huizen boeiend. Van de fundering tot de nok. Kwestie van genen misschien. Mijn vader was aannemer, bouwer. Mijn moeder rekende de begrotingen na, Samen hebben ze heel wat opgebouwd. Dat realiseerde ik me later. Ik zou hen nog graag veel vragen willen stellen: Hoe kregen zij het allemaal voor elkaar?

Ik heb tot mijn 18^e steeds in huizen  gewoond, die mijn vader gebouwd heeft. Daarvan is er nog maar 1 over, het oudste en juist daar weet ik niets meer van, want ik was nog maar 1 jaar toen we verhuisden.  De andere huizen zijn afgebroken en vervangen door andere gebouwen. Op de plaats van 1 van mijn vroegere slaapkamers staan nu auto’s op de parkeersplaats van de Lidl. Tja..

Ik vond het leuk om mee te mogen werken op de bouwplaats!  We mochten de stenen natspuiten en de pas gestorte betonvloeren. Ik herinner me Marten, hij was een gemoedelijke werknemer. De arbeidsverhoudingen waren toen toch echt wel anders. Ik speelde niet met poppen, wel met lego: huizen bouwen, lichtjes inbouwen, een garage met een zelfstandig opengaande  deur. Later hele bouwwerken voor diverse neefjes en nichtjes, die daar zelf nog te jong voor waren. Jammer dat ze dat al heel snel zelf wilden gaan doen.

Sinds die tijd heb ik nogal wat rondgereisd. Een vriendin met wie ik vaak op pad ging, verbaasde zich er wel eens over: “Jij kijkt meer naar de huizen dan naar de omgeving”. Dat is zo. Ik ben  altijd benieuwd geweest naar die mensen achter die voordeur, naar de inrichting van hun huis. Tijdens de laatste vakantie was ik in Engeland. Daar heb ik veel verschillende huizen en gebouwen gezien. Van Windsor Castle tot de kleine huisjes in de Cotswolds. Helaas konden we er niet achter de voordeuren kijken.

De laatste jaren kom ik in veel verschillende huizen en gebouwen. Ik ga op zoek naar de mensen en dingen Achter de Voordeuren.